راهنمای سفر به مالزی | سفر به قلب آسیای جنوب شرقی

مریم زنگنه

4 رأی

مالزی، کشور آسیای جنوب شرقی، درست در شمال خط استوا، از دو منطقه غیر پیوسته تشکیل شده است: مالزی شبه جزیره (Semenanjung Malaysia)، همچنین مالزی غربی (مالزی برات)، که در شبه جزیره مالایی است، و مالزی شرقی (مالزی تیمور) که در جزیره بورنئو است. پایتخت مالزی، کوالالامپور، در بخش غربی شبه جزیره، در حدود 25 مایل (40 کیلومتر) از ساحل قرار دارد. مرکز اداری، پوتراجایا، در حدود 16 مایلی (25 کیلومتری) جنوب پایتخت واقع شده است. در ادامه راهنمای سفر به مالزی را می‌خوانید.

درباره کشور مالزی

مالزی، یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع، نشان دهنده ازدواج سیاسی سرزمین هایی است که قبلاً تحت سلطه بریتانیا بودند. هنگامی که در 16 سپتامبر 1963 تأسیس شد، مالزی شامل قلمروهای مالایا (مالزی شبه جزیره کنونی)، جزیره سنگاپور، و مستعمرات ساراواک و صباح در شمال بورنئو بود. در آگوست 1965 سنگاپور از فدراسیون جدا شد و به یک جمهوری مستقل تبدیل شد.

موقعیت جغرافیایی مالزی

شبه جزیره مالزی بیشتر بخش جنوبی شبه جزیره مالایی را اشغال می‌کند. از شمال با تایلند هم مرز است که با آن مرز زمینی حدود 300 مایل (480 کیلومتر) مشترک است. در جنوب، در نوک شبه جزیره، جمهوری جزیره‌ای سنگاپور قرار دارد که مالزی با یک گذرگاه و همچنین توسط یک پل جداگانه به آن متصل است. در جنوب غربی، در سراسر تنگه مالاکا، جزیره سوماترا در اندونزی قرار دارد. مالزی شرقی از دو ایالت بزرگ کشور، ساراواک و صباح تشکیل شده است و حدود 400 مایل (640 کیلومتر) از دریای چین جنوبی از شبه جزیره مالزی جدا شده است. این دو ایالت تقریباً چهارم شمالی جزیره بزرگ بورنئو را اشغال کرده‌اند و با بخش اندونزیایی (کالیمانتان) جزیره در جنوب مرز مشترک دارند. احاطه شده توسط ساراواک یک منطقه کوچک ساحلی است که شامل سلطنت برونئی است. از کل مساحت این کشور، که حدود 265 مایل مربع (690 کیلومتر مربع) آب داخلی را شامل می‌شود.

شبه جزیره‌های مالزی

شبه جزیره طولانی، باریک و ناهموار مالایی از میانمار و تایلند به سمت جنوب و جنوب غربی امتداد دارد. بخش مالزی از آن حدود 500 مایل (800 کیلومتر) طول و در وسیع‌ترین محور شرق به غرب - حدود 200 مایل (320 کیلومتر) عرض دارد. حدود نیمی از شبه جزیره مالزی توسط گرانیت و سایر سنگ‌های آذرین پوشیده شده است، یک سوم توسط سنگ‌های چینه ای قدیمی‌تر از گرانیت و بقیه توسط آبرفت‌ها پوشیده شده است. حداقل نیمی از مساحت زمین بیش از 500 فوت (150 متر) بالاتر از سطح دریا قرار دارد.

شبه جزیره مالزی تحت سلطه هسته کوهستانی آن است که از تعدادی رشته کوه تقریباً موازی در راستای شمال به جنوب تشکیل شده است. برجسته‌ترین آن‌ها محدوده اصلی است که حدود 300 مایل (480 کیلومتر) طول دارد و قله‌هایی بیش از 7000 فوت (2100 متر) دارد. مناظر کارستی - تپه‌های سنگ آهکی با اضلاع خاکستری متمایل به سفید با شیب مشخص، پوشش گیاهی رشد نکرده، غارهایی که در اثر حل شدن آب ایجاد شده‌اند، و گذرگاه‌های زیرزمینی - نشانه‌های متمایز در مرکز و شمال شبه جزیره مالزی هستند. هم مرز با هسته کوهستانی، دشت های ساحلی هستند، به عرض 10 تا 50 مایل (15 تا 80 کیلومتر) در امتداد ساحل غربی شبه جزیره، اما باریکتر و ناپیوسته در امتداد ساحل شرقی.
مالزی شرقی یک نوار خشکی دراز به طول تقریبی 700 مایل (1125 کیلومتر) با حداکثر عرض حدود 170 مایل (275 کیلومتر) است. خط ساحلی 1400 مایلی (2250 کیلومتری) با مرز 900 مایلی (1450 کیلومتری) با کالیمانتان در داخل خشکی موازی شده است. در بیشتر طول خود، نقش برجسته از سه ویژگی توپوگرافی تشکیل شده است. اولین دشت ساحلی هموار است. در ساراواک، جایی که خط ساحلی منظم است، عرض دشت به طور متوسط بین 20 تا 40 مایل (30 تا 60 کیلومتر) است، در حالی که در صباح، جایی که خط ساحلی ناهموار و عمیق است، تنها 10 تا 20 مایل (15 تا 30 کیلومتر) است.
در داخل دشت ساحلی دومین ویژگی توپوگرافی، منطقه تپه و دره است. ارتفاعات در آنجا معمولاً کمتر از 1000 فوت (300 متر) است، اما گروه‌های جدا شده از تپه‌ها به ارتفاع 2500 فوت (750 متر) یا بیشتر می‌رسند. زمین در این منطقه معمولاً نامنظم، با تپه های شیب دار و دره‌های باریک است. سومین ویژگی توپوگرافی، ستون فقرات کوهستانی است که شکاف بین شرق مالزی و کالیمانتان را تشکیل می‌دهد. این منطقه که در صباح بلندتر و نزدیک‌تر به ساحل است تا در ساراواک، از مجموعه‌ای فرسوده و نامشخص از فلات‌ها، دره‌ها و رشته‌کوه‌ها تشکیل شده است. بیشتر قله‌های این رشته‌ها بین 4000 تا 7000 فوت (1200 تا 2100 متر) هستند. برج‌های کوه کینابالو بر فراز این مجموعه کوهستانی. این قله با 13455 فوت (4101 متر)، بلندترین قله در مالزی و در کل مجمع الجزایر آسیای جنوب شرقی است.

آب و هوای مالزی

مالزی در عرض‌های جغرافیایی استوایی یکسان قرار دارد و تحت تأثیر جریان های هوایی مشابه قرار می‌گیرند. آن‌ها دارای دما و رطوبت بالا، بارندگی شدید و یک سال آب و هوایی شبیه به شمال شرقی و جنوب غربی بادهای موسمی هستند. چهار فصل سال آب و هوایی عبارتند از: بادهای موسمی شمال شرقی (از نوامبر یا دسامبر تا مارس)، اولین دوره بین موسمی (مارس تا آوریل یا مه)، بادهای موسمی جنوب غربی (مه یا ژوئن تا سپتامبر یا اوایل اکتبر)، و دومین دوره بین موسمی دوره (اکتبر تا نوامبر)، شروع و عقب نشینی دو باران موسمی به وضوح مشخص نشده است.

زندگی گیاهی و جانوری

پوشش گیاهی مشخصه مالزی جنگل‌های بارانی انبوه و همیشه سبز است. جنگل های بارانی هنوز بیش از دو پنجم شبه جزیره و حدود دو سوم ساراواک و صباح را پوشش می‌دهد. بخش دیگری از کشور زیر جنگل های باتلاقی است. نوع خاک، موقعیت و ارتفاع، مناطق پوشش گیاهی متمایز ایجاد می کند.

مردم مالزی

مردم مالزی به طور نابرابر بین شبه جزیره و شرق مالزی توزیع شده اند و اکثریت قریب به اتفاق در شبه جزیره مالزی زندگی می‌کنند. جمعیت دارای تنوع قومی، زبانی، فرهنگی و مذهبی زیادی است. در این تنوع، تمایز قابل توجهی برای اهداف اداری بین مردم بومی (از جمله مالایی‌ها) که در مجموع بومی‌پوترا نامیده می‌شوند و جمعیت‌های مهاجر (عمدتاً چینی‌ها و آسیای‌های جنوبی) به نام غیربومی‌ پوترا، ایجاد می‌شود.

گروه‌های قومی و زبان‌ها

شبه جزیره مالایا و سواحل شمالی بورنئو که هر دو در پیوند یکی از مسیرهای تجاری دریایی بزرگ جهان واقع شده‌اند، از دیرباز محل ملاقات مردمان سایر نقاط آسیا بوده است. در نتیجه، جمعیت مالزی، مانند جمعیت جنوب شرقی آسیا به طور کلی، پیچیدگی قوم نگاری زیادی را نشان می‌دهد. کمک به اتحاد این تنوع مردمی، زبان ملی است، یک شکل استاندارد مالایی، که رسما باهاسا مالزی (باهاسا ملایو سابق) نامیده می‌شود. این تا حدودی توسط اکثر جوامع صحبت می‌شود، و این وسیله اصلی آموزش در مدارس دولتی ابتدایی و متوسطه است.

مالزی به چه چیزی معروف است؟

برج‌های دوقلوی پتروناس در کوالالامپور، ساختمان 88 طبقه، نماد قرن بیست و یکم برای مالزی است.
مساجد، این کشور محل عبادتگاه‌های مسلمانان متعددی است که نشانه‌های برجسته ای هستند. نمونه های معروف مسجد جامک و مسجد ملی مالزی در کوالالامپور، مسجد آهن و مسجد صورتی پوترا در پوتراجایا، مسجد آینده نگر سایبرجایا در سلانگور، و مسجد دولتی سلانگور، مسجد آبی در شاه عالم هستند.
غذاهای محبوب مالزیایی مانند ساندویچ املت روتی جان، ناسی کندر پنانگ، رندانگ از سوماترا، سوپ تند لاکسا، گوشت روی چوبی معروف به ساتای و غذای کلاسیک نودل برنجی Char kway teow.
Malaysia Truly Asia (شعار تبلیغاتی در سال 1999 در سراسر جهان معرفی شد).
حیات وحش مالزی به خاطر گربه‌های بزرگ مانند ببرها و پلنگ‌ها، تاپیر مالایی و فیل‌های کوتوله بورنئو در خطر انقراض و اورانگوتان‌های بورنئو معروف است.
ارتفاعات کامرون در ایالت پاهانگ یکی از قدیمی ترین نقاط گردشگری مالزی است.
مجمع الجزایر لنکاوی، جواهر کداه، یک مقصد گردشگری محبوب است.
کوه کینابالو در بورنئو بلندترین کوه مالزی است.
تامان نگارا، پارک ملی در شبه جزیره مالزی و یکی از قدیمی‌ترین جنگل‌های برگ‌ریز جهان، بیش از 130 میلیون سال تخمین زده می‌شود. کوه تاهان (با ارتفاع 2187 متر) در جنگل ملی تامان نگارا قرار دارد و بلندترین نقطه در شبه جزیره مالزی است.

حقایقی در مورد مالزی

مالزی با 28 میلیون نفر جمعیت به دو منطقه مجزا تقسیم شده است. شبه جزیره مالزی، جایی که پایتخت، کوالالامپور، واقع شده است، بیش از 600 کیلومتر از دریای چین جنوبی را از شرق مالزی جدا میکند که شامل ایالت های صباح و ساراواک در جزیره بورنئو است.
مالزی یک دموکراسی پارلمانی به سبک بریتانیایی است، با یک رئیس دولتی تشریفاتی که به نام یانگ دی پرتوان آگونگ شناخته میشود (این پست بین سلاطین هر ایالت فدراسیون می چرخد).
بزرگترین گل جهان، رافلزیا، یک گیاه جنگلی مالزیایی است که قطر آن یک متر است و بوی گوشت گندیده میدهد. این نام به افتخار طبیعت شناس و بنیانگذار سنگاپور، سر استمفورد رافلز گرفته شده است.
اقتصاد مالزی که از لحاظ تاریخی تحت سلطه کشاورزی و معدن است، اکنون دارای یک بخش تولید سالم است.

فعالیت در فضای باز در مالزی

با داشتن برخی از قدیمی‌ترین جنگل‌های بارانی استوایی جهان و سواحل و جزایر بی‌شمار، کوهنوردی و غواصی یکی از کارهای رایج در مالزی است. استراحتگاه‌های معتبرتر در جزایر پنانگ، لنکاوی و تیومان، جت اسکی و پاراگلایدر را نیز ارائه می‌کنند.

غواصی و موج سواری

آب‌های شفاف و ماهی‌های استوایی فراوان و مرجان‌های مالزی، غواصی را برای هر علاقه‌مند به زیر آب ضروری می‌سازد. این امر به ویژه در مورد ذخیره‌گاه دریایی جزیره سیپیدان صباح و سواحل شرقی شبه‌جزیره، با جزایری مانند پرهنتیانس، ردانگ، کاپاس و تیومان صادق است.
مغازه های غواصی، به عنوان مثال در کوتا کینابالو صباح و میری ساراواک، دوره های گواهینامه بین المللی به رسمیت شناخته شده و فراگیر را ارائه می دهند که از دوره های آب های آزاد مبتدی (حدود 1300 رینگیت) تا گواهی استاد غواصی (RM2200) را شامل می شود. اگر قبلاً واجد شرایط هستید، انتظار داشته باشید که برای سفرهای غواصی از جمله کرایه دنده، 180 رینگیت در روز بپردازید.
اکثر مهمانسراهای ساحلی تجهیزات غواصی را با قیمت حدود 20 رینگیت در روز اجاره می کنند. برخی از مناطق پرطرفدار غواصی، خطوطی را برای قایق‌های موتوری با خطوط شناور مشخص می‌کنند. رای جلوگیری از تصادف ناخوشایند در سمت صحیح خط بمانید. اگر مطمئن نیستید که کجا شنا یا غواصی ایمن است، همیشه به دنبال مشاوره محلی باشید. هرگز مرجان ها را لمس نکنید و راه نروید زیرا این کار باعث آسیب های جبران ناپذیری می شود.
موج‌سواری در مالزی به جز گران‌ترین استراحتگاه‌ها، به استثنای Cherating، هنوز به پرواز در نیامده است. خلیج بزرگ و باز و آب های کم عمق آن شرایط تقریباً عالی را در طول فصل موسمی شمال شرقی فراهم می‌کند.

چک لیست تجهیزات کمپینگ و پیاده‌روی در مالزی

از آنجایی که کمپینگ و کوهنوردی در بین مالزیایی‌ها محبوبیت خاصی ندارد، در صورت امکان باید وسایل خود را به همراه داشته باشید، به خصوص اقلام اصلی مانند چادر و کیسه خواب - یا نسخه محلی آن را در بازارها و فروشگاه های محصولات عمومی خریداری کنید. اینها ممکن است خوب به نظر نرسند یا حتی دوام زیادی نداشته باشند، اما حداقل هزینه زیادی ندارند. پیدا کردن کفش‌های پیاده‌روی به‌ویژه سخت است، اگرچه کفش‌های لاستیکی یک تکه (کاسوت گاتا) با قیمت فقط 10 رینگیت در همه جا فروخته می‌شوند (تا سایز 40). بسیاری از راهنمایان پارک ملی از آن‌ها استفاده می‌کنند، زیرا فورا خشک می‌شوند و به خوبی روی کف‌های جنگلی می‌گیرند، اما برای پیاده‌روی چند روزه در زمین‌های سخت مناسب نیستند.

ملزومات: